Wat doet die chemo toch allemaal met je lichaam, Luka?
Zowel mentaal als fysiek merk ik de eerste verschijnselen van deze onvoorspelbare tocht door je lichaam. De ochtenden en middagen vragen veel energie van jou. Je eten, dat je anders zo lekker vindt, laat je staan. Gelukkig slaap je veel, waardoor je toch even alles kan vergeten. Maar terug in de realiteit kom jij, lieve Luka, ook stilaan tot besef ‘in welke wereld ben ik nu terecht gekomen?”. Samen beleefden we gisteren emotioneel een baaldag.
'Waarom, mama…..waarom ik……kan ik niet vier maanden aan 1 stuk door slapen….ik wil hier niet zijn…'
Dan moet ik wel even slikken en ga ik opzoek naar een antwoord. Maar welk antwoord? Gelukkig kan ik ook tijdens deze momenten rekenen op professionele hulp en tegen de late namiddag vindt Luka terug de energie om weer een lach op haar gezicht te toveren.
Alle afleiding is welkom en dat weten ze hier in het UZ. Tal van activiteiten, voor groot en klein, worden doorheen de dag aangeboden. Van bruisballen maken, tot fitness. Van een leuke babbel tot het spelen van gezelschapsspelen. De bezoekjes doen je glunderen, zo ook al de post en cadeautjes via verschillende media. Zo lief.
We zijn nu vrijdagochtend en vanavond sluiten we week 1 af met de chemokuur 1. Al 25 % achter de rug. Zondagochtend reizen we terug richting Geel.
En Luka, je hebt deze afgelopen periode ongelooflijk knap doorstaan. Onnoembaar trots ben ik op jou!
