Every day is a new beginning. Take a deep breath and start again.
Ons motto van de week. Een werkweek die begon in een dal en die we afgesloten hebben met een lachende en energieke Luka.
Onze band binnen het gezin wordt steeds sterker en zo liefdevol. We hebben in deze zware periode al herinneringen voor het leven opgebouwd. Door de diagnose, afgelopen maand, is er 1 of ander mechanisme in gang gezet dat er vanuit gaat dat dit alles een positieve uitkomst zal krijgen.
Ikzelf omschrijf Luka als een leeuwin die klaarstaat om de vijand aan te vallen. Ze verdient het, en ook elk ander wezen dat getroffen wordt door deze vreselijke ziekte, om als een overwinnaar uit de bus te komen.
Maandag heeft ze heel de dag geslapen. Ook voor haar was het terug wennen aan het huishoudelijk gegeven. Maar wat zijn die twee broers zo lief en behulpzaam voor haar.
Dinsdag kwam juf Hilde langs en toen kwam Luka haar doorzettingsvermogen weer naar boven. 2 uur individueel onderwijs wat wel wat energie van haar vroeg. Soms had ze moeite om haar ogen open te houden, maar het is haar gelukt. Alsof dit de klik was voor een steeds meer positief vervolg van de week.
Iets wat zeker in de kijker moet staan, is het bezoek aan hairstudio Luc te Alken. Via http://www.haarwensen.be/ zijn we bij dit steunpunt terecht gekomen. Wat een initiatief, zo bijzonder, zo welkom. Samen met tante Bab zijn we met een bang hartje afgereisd naar Alken. Luka zelf was tijdens de autorit stil en vertelde weinig tot niets over haar gevoelens.
Maar eens we daar met open armen ontvangen werden, zag ik ook Luka stilaan stralen. Wat hebben ze haar haren goed geëvenaard met de pruik.(zie foto) Als alles past binnen de planning en het moment het toelaat, zal ook Luka haar haren doneren aan dit goed doel. Bij de links kan je meer informatie inwinnen over dit uniek concept. Voel je je geroepen om ook dit doel te steunen: zeker doen!
We zijn met een heel ander gevoel naar huis gereden, een goed gevoel. De tranen rolden over Luka haar gezicht toen ik ook probeerde om de pruik op te zetten. Ze vond het hilarisch. En op zo’n moment geniet je van het allerkleinste gebaar.
Maar ik ben deze week ook solidair geweest met Luka. Mijn haren terug kort gewiekt….en ja, het voelt goed.
Donderdag was een spannende dag. Voor de eerste keer naar de dagkliniek in Leuven. Toch wel even schrikken van de resultaten van het bloedonderzoek. Al de belangrijke waardes waren gezakt, vooral haar witte bloedcellen. Dus gevaar voor infecties. Hopelijk komt ze het weekend door zonder ziek te worden. Duimen maar.
Ook stond er een cardiologisch onderzoek op de planning. Luka haar hart is een sterkwerkende spier, maar ze hebben helaas een gaatje ontdekt, dat matig groot is. Wanneer ze volledig genezen is, zal hiervoor een operatie volgen….Luka was stil en zei: ‘Dit kan er ook nog bij.’
Maar we mochten donderdag gelukkig naar huis. En ’s avonds zijn Bram en ik, voor de eerste keer in deze periode ,op date geweest om onze ‘houten’ verjaardag te vieren.
Twee uurtjes weg uit de realiteit en klinken op ons. Natuurlijk kwam het onderwerp kanker onbewust regelmatig in onze gesprekken voor. We zijn toch bang wat het nog met zich mee gaat brengen. Je ziet nu al dat Luka uiterlijk aan het veranderen is. Mager, de huidskleur die verandert,….Maar voor ons blijft het die knappe meid.
Vrijdag, na twee uur intensief thuisonderwijs, voldoende instructies doorgegeven aan de papa. Zo kunnen Luka en Lios het weekend met een gerust hart bij hem doorbrengen. Luka voelt zich goed en wil het weekend op verplaatsing wel een kans geven. Voor mij is dit weer een stukje loslaten, maar ik heb er alle vertrouwen in.
