In stilte wordt er ongetwijfeld weer verplicht afgeteld naar 21 oktober. Chemoweek drie staat voor de deur en ondertussen weten we al ongeveer wat er ons te wachten zal staan. Zowel Luka als ik hebben hierover nog niet veel gevoelens geuit naar mekaar toe.
Doe ik dit om haar te beschermen?
Ergens weet en voel ik dat het toch speelt in dit jong lichaam. Maar ik kaart het bewust niet aan, omdat we de afgelopen week mogen klasseren als de beste periode van de afgelopen drie maanden. Soms was zelfs even het besef weg dat we met de harde realiteit van kanker te maken hadden, tot het visueel duidelijk gemaakt werd telkens Luka haar pruik afzette.
Een week zonder bezoek aan het ziekenhuis, alleen een positieve check-up bij de huisarts. Zelfs een tweetal uurtjes gaan shoppen, zoals elke tiener hoort te doen. Dagelijks heeft ze zich ook ingezet voor school. Luka doet zo haar uiterste best om ook hier bij te blijven en niet op te geven. Enkele uurtjes les op school of via bednet. En met juf Hilde, die regelmatig aan huis les komt geven, werkt Luka module per module haar leerstof tot Kerstmis af. Zo heeft ze gisteren haar eerste examen afgelegd voor geschiedenis. En wat zo fijn en motiverend is, is het feit dat de leerkrachten dezelfde dag al een pluim op haar hoed geven voor haar prestatie. Luka, echt sterk werk van jou.
Zelf heb ik ook wat tijd kunnen vrijmaken om samen met de collega’s een glaasje te drinken op het buitengewoon schitterend inspectieverslag. Er was zelfs ruimte om een hapje te gaan eten met Bram, even onder ons twee. Zelfs gisterenavond, samen met la Fête Folie, een ontspannende repetitieavond beleefd. Muziek werkt echt helend.
Een week zoals het in het gewone leven hoort te zijn.
Samen met Lios heeft Luka dit weekend nog eens de kans om bij papa te zijn. Weet je, doordat ze al drie maanden emotioneel en fysiek zo dicht in mijn buurt leeft, is dit weer even een moment van gemis en komt de bezorgdheid naar boven, ook al weet ik dat ze daar in goede handen is.
Door heel deze situatie heb ik het gevoel dat Luka terug mijn kleine meid is en de jongens noodgedwongen groot zijn geworden. Wat mis ik mijn drie boys tijdens de volledige week opname. Het bezorgt me angst en extra verdriet, maar ik weet dat ze er voor me zijn. Samen met Luka kijken we enorm uit naar hun bezoekjes. Ik ben benieuwd welke broer-zus-activiteit er volgende week woensdag op de planning zal staan te Leuven. Ze denken niet alleen aan de patiënten, heel het gezin wordt betrokken partij. Stop motion filmpjes ontwerpen, samen smoothies maken (en drinken J), een professionele massage voor de ouders,….Je beseft nu in werkelijkheid dat de giften aan o.a. Het Kinderkankerfonds echt wel nuttig en doelbewust benut worden. Hartverwarmend.
En dan krijgt 17 oktober een andere betekenis. Nooit gedacht, zeker nooit gehoopt dat ik de bovenstaande foto zou delen in naam van Luka Amara.
Al de acties, die stilaan weer in het daglicht worden gezet met ‘de Warmste Week’ in het vizier, geven ons ergens ook wel de moed en kracht om een snellere pas in de juiste richting te zetten en niet te vertoeven in een donker hoekje.
Ook voor Luka en haar uitgekozen goed doel zullen er de komende weken acties opgesteld worden om zo ook iedereen de kans te geven om zijn of haar steentje bij te dragen. De ontwerpplannen en to do lijstjes krijgen stilaan vorm. We houden jullie zeker op de hoogte! Want de ‘Warmste Week' heeft zijn naam niet gestolen. We voelen ongetwijfeld jullie warme steun, vanuit alle hoeken van het land, zelfs de grenzen over. En dat warm gevoel in onbeschrijfelijk.
