We kunnen het zelf nog niet volledig geloven. Als binnen drie weken het resultaat van de scan ons het verlossend antwoord biedt, starten we een nieuw hoofdstuk in ons leven en sluiten we met veel plezier deze helse periode chemo af.
De vierde, emotioneel en fysiek de meest zware week voor Luka, zit erop. Een hele week niet kunnen eten, zelfs geen klein hapje. De misselijkheid speelde Luka deze keer zeer grote parten. Alle preventieve geneesmiddelen tegen deze ongemakken waren soms onvoldoende om haar te helpen. Maar Luka gaf niet op en wou ons letterlijk dicht bij haar.
Haar hand vasthouden stelde haar gerust en zo dompelde ze vaak in slaap om even te ontsnappen uit de vreselijke realiteit.
De tranen en woorden van gemis werden ook zeer duidelijk kenbaar gemaakt door de broers. Onno schreeuwde het letterlijk uit, Lios voelde je treuren. Hartverscheurend.
Ook Luka heeft gehuild van het allemaal even niet meer te kunnen plaatsen. (Wat ze echt niet vaak gedaan heeft.) Daar zit je dan, op de gang van de afdeling, met een meid van 15 jaar op je schoot. Letterlijk groter dan mij, maar figuurlijk alsof ik terug een kleine meid op mijn schouder liggen had. Zo moeilijk en verdomd zo hard.
Ook hier hebben de verpleegkundigen oog en voeling voor.
‘Luka, is er iets waarmee we je nu kunnen helpen?’ ‘Ik wil in bad’.
U vraagt, wij draaien. Na een halfuur zat Luka, op een afdeling hoger, in een lekker verwarmd en ontspannend bad. Het was de opkikker die ze nodig had om de chemo verder zijn werk te laten doen.
Maar Luka, je hebt het doorstaan. Gevochten als een leeuwin, nooit opgegeven. Hier kunnen velen een voorbeeld aan nemen.
De dagelijkse bezoeken van dokters, prof, kiné, juffen, verpleegsters,….zitten er voorlopig op. Uit het diepst van onze ziel duimen we dat dit voorgoed voorbij is.
Wat gaan we deze ontzettend lieve plusfamilie ergens wel missen.
Eerst nog wat dagen doorstaan van intensieve rust met de regelmatige controle van het bloed. Deze week en ook de volgende zijn nog risicovol. Je bloedwaardes gaan nu nog in een neerwaartse spiraal. Alert blijven voor al de gekende risico’s is de boodschap.
Als afleiding voor deze toch wel zenuwslopende weken, wat betreft afwachten effect chemo, vullen we in met het verder organiseren van ons evenement voor Run for Luka.
Op nog geen week tijd zijn al de 250 inkomkaarten voor het optreden de deur uitgevlogen. Dit hadden we stiekem gehoopt, maar niet gedacht dat het zo een succes zou zijn. Voor ons voelt het aan als ticketverkoop van een uitverkochte Roma, gewoonweg geweldig. (De Roma te A’pen is een droomlocatie voor mij J )
De steunkaarten, die onbeperkt verkrijgbaar zijn, worden over gans het land verspreid. Ook de sponsoring voor de run zelf blijft goed lopen.
Allemaal ‘warme’ mensen, 1 voor 1. Voor jullie een hartverwarmende dankjewel.
