Wanneer ik nu zou kunnen toveren met woorden in de meest superlatieve vorm, paste ik dit onmiddellijk toe. 13 december 2019, een toch wel bijzondere datum, maar ééntje die voor eeuwig in mijn hart zit en op mijn netvlies gebrand zal staan.

Vol spanning en met de nodige dosis zenuwen telden we af naar dit evenement. Luka is hersteld van de pijn, heeft een week van studeren en examens achter de rug. Ze blijft nog wel last hebben van de afkickverschijnselen van de morfine, maar haar bloedwaardes gaan alleen maar de positieve richting uit. 

Door al de extra paar helpende handen konden we om 19 uur de deuren officieel openen en werd het vanaf minuut 1 een avond in teken van ons Luka.

De temperatuur steeg, niet alleen van de talrijke opkomst, maar ook van al de oprechte, warme woorden van verwelkoming om ons heen.

De drie zussen van Enchanté brachten een knaller van een opener met hun meerstemmigheid en knap verwoorde boodschappen tussen de songs door. Hun muziek bracht iedereen al in de juiste stemming om zo verder te genieten van het optreden van Tom. Vooral met zijn eigen song omschreef hij het gevoel van een jongere die getroffen wordt door kanker. Zo pakkend, maar waar. Ook hij is een kanjer van topformaat.

Maar dan, de apotheose van de avond, het optreden van Luka. Eerst vooraf gegaan met mijn speech, die al minstens 100 keren door mijn hoofd geslingerd werd met steeds een krop in mijn keel als gevolg. Mijn boodschap om iedereen, echt iedereen aanwezig of die dit leest, persoonlijk een woord van dank te uiten is me uiteindelijk gelukt.  Maar ook mijn boodschap naar Luka toe:

 

Een oneindig respect voor haar en haar sterke wil en kracht om deze helse strijd aan te vechten. Geen enkel moment, maar echt geen seconde, kwam de gedachte opgeven in haar op. Ook al was ze wel eens terecht boos en kwam ze in een dip terecht. Ook al wist ze met zichzelf geen blijf en telde ze de dagen af.

Maar wat een drijfveer, wat een vechtlust….torenhoog respect voor haar.

Maar dat komt ook deels door jullie allemaal.

 

En dan, Luka….ons Luka, mijn Luka.

Haar voordien klinkende stem als een nachtegaal is nu omgevormd tot een blijvende warme en unieke stem. Ook al staat ze absoluut niet graag in de belangstelling, toch vond ze de kracht en moed om haar passie voor zingen te hervatten en dit te delen met jullie.

Een uniek en emotioneel geladen moment, waarbij je een speld kon horen vallen in de zaal en waarbij we de tranen zagen vloeien. Een oorverdovend applaus bevestigde haar talent, haar zijn tot wie ze is. Een moment om eeuwig te koesteren en om Luka die extra boost te geven om haar dromen nooit op te geven.

Na vijf maanden strijd, na vijf maanden geleefd worden, na vijf maanden stress en onwetendheid werd het vervolg van deze avond ééntje om in te kaderen. Het podium, gevuld met de bandleden van la Fête Folie, voelde aan als een optreden in het Sportpaleis. Onze muziek gaf iedereen de energie om te dansen, om te lachen, om als helend medium door de refter van Willem Tell te klinken. Het werd een feest van topformaat, en dames en heren, wat heb ik genoten.

FANTASTISCH

Daarom geef ik met het schrijven van deze ervaring een staande ovatie voor JULLIE allemaal.

Familie, vrienden, collega’s, buren, vrijwilligers,…….iedereen die op zijn manier een deel heeft uitgemaakt van ons verhaal door zijn of haar betrokkenheid…….

 

EEN HARTVERWARMENDE EN ONEINDIGE MERCI.

 

 

De blog ga ik zeker levende houden, zo ook de RUN for LUKA. Zo kunnen we alle steun en inkomsten na 24 december in een jaarlijks goed doel blijven investeren.

Zo zijn er zeker al twee optredens in 2020, geveild op 13 december 2019 voor een ongelooflijk mooi bedrag, die in teken zullen staan van het goede doel Vriendtjes tegen Kanker.

Ook het verhaal Luka en UZ Leuven gaat nog een verplicht vervolg krijgen. Morgen worden we voor de eerste opvolging daar verwacht en zal de planning voor de komende weken en maanden toegelicht worden. We blijven onze positieve bril opzetten met een kijk naar een nieuwe en steeds beter wordende toekomst. En is mijn grootste wens om hier binnen vijf jaar mijn schrijven te kunnen afsluiten met ‘Luka is genezen’.

 

 

 

Pin It