Als voorbereiding op de chemo, en om zeker te zijn dat er geen 'slechte' cellen in de buik blijven, vandaag operatie 2. Door de minder leuke ervaring bij de eerste operatie, bij haar terug te zien op de recovery, viel dit vandaag beter mee. Ze was rustig bij het wakker worden en had minder pijn. De namiddag was er een kleine terugval. Luka had echt veel pijn en was misselijk. Op een bepaald moment zei ze verdrietig: "Ik wil hier niet zijn." Mijn hart brak voor de zoveelste keer. Gelukkig was mijn mama er om haar wat op te vangen. Zo konden Bram en ik, samen met de broers, wat op zoektocht en verkenning gaan op de afdeling.
De eerste gesprekken met psycholoog en sociaal medewerkster zijn ook achter de rug. Met de literatuur, op kindermaat, zijn de twee broers ook wat ingelicht over het vervolgproces. Lios is en blijft stil, zegt er weinig over. Gaf aan dat hij wel tranen in zijn hoofd heeft. Onno kon het boekje over chemo-Kasper al in eigen woorden navertellen. Was natuurlijk ook onder de indruk over het kaal worden.
's Avonds, wanneer Luka zich al wat beter voelde, heb ik de nodige mails verzonden om eerste hulp naar ontwerp pruik te zoeken. Ik wil dat mijn prinses zich een prinses blijft voelen. En daarvoor wil ze blijven stralen zoals voordien.
Voor het slapengaan, heeft haar papa haar nog slaapwel komen wensen. Deed haar ook enorm deugd.
