De eerste week chemo zit erop, lieve iedereen. Wat ben ik blij dat ik terug thuis ben, mijn vertrouwde omgeving, mijn bed, mijn douche, mijn gezin….
Vorige week ben ik ontzettend misselijk en moe geweest. Sommige dagen waren al iets beter dan de andere. Ik heb wel veel steun gekregen van de verpleegsters en verplegers. Ze zijn zo lief en hebben echt veel geduld.
Ook ben ik al twee keer met juf Veerle naar de ziekenhuisschool geweest. Echt een toffe juf. Regelmatig ga ik ook wat bewegen met de dames van de kiné. Zo attent dat ze samen met mij het juiste moment van de dag afwachten om te sporten.
Ik ben ook heel blij dat mijn mama steeds in de buurt is. Vind het zelfs al erg als ze even naar de apotheek of winkel moet.
In het ziekenhuis heb ik ook een meisje van mijn leeftijd leren kennen, Britt heet ze. Via snapchat en Instagram houden we contact, samen met andere lotgenootjes. Het helpt wel om te weten dat ik niet alleen ben.
Vandaag begin ik me lichamelijk ook anders te voelen. Ik denk dat de chemo stilaan elke vezel van mijn lijf aan het veroveren is.
Ik ben wel bang om mijn haren te verliezen. Maar ook hier ga ik samen met mama opzoek naar de beste oplossingen. De pruik is besteld. Via https://www.lovecharlie.be/ hebben we enkele leuke mutsjes besteld, die mama en ik kunnen dragen.
Lieve groetjes van Luka.
